ЗОБОЛГО I

юум. н. 1) туранхай гү, али үхэһэн малай мяхан, һэе һэбхүүл (тощее мясо, падаль): Дэмид үхэһэн үнеэнэй зоболго шанаба (Ч. Цыдендамбаев); 2) хараал. үхѳѳри, яндуул, адхамар, хяарамар (паршивец, негодник): Ямар томо хонин бэ, даагдаха юм бэшэл! Муухайл зоболгонууд болоод байна даа, үйлѳѳ харлаһан хяарамарнуудшни! (Б. Мунгонов); 2. элирх. үүргээр хэрэгл. ласхагар, хүдэлсэгүй, хүндэ хүжүүн бэетэй (неповоротливый, неуклюжий): Зузаан мяхатай, зоболго бэетэй хүн байгаа һэн гэлсэдэг (Б.-М. Дышинов).