ЗҮХЭГЭР

тэмд. н. 1) толгойгоо мүртѳѳ татаһан (с головой, втянутой в плечи); 2) ута нарин хүзүүтэй (с длинной и тонкой шеей): Гэрэй эзэн үбгэн, хуушан хүхэ даалин дэгэлтэй, булгайр гутал холхиндогоор үмдэһэн, зүхэгэр ута хүзүүтэй, буурал болоһон толгойтой хүн (Х. Намсараев).