БААРМА

баарһан 1. юум. н. хуби заяагүй, золгүй, ядуу хүн гү, али хайратай тулюур амитан (несчастный человек, жалкое животное): Бидэ тэрэниие һайнаар ойлгохо үшѳѳл ухаатай болоодүй баарманууд ябаа ха юмбибди (Ц. Шагжин); Энэ баарһанай дэлэнгынь гэжэ яашоо ехэ юм бэ? (Ц.-Ж. Жимбиев); 2. тэмд. н. 1) үгытэй, ядуу, тулюур, хайратай, хѳѳрхы (бедный, жалкий): Тулюур баарма тэдэ тагнуулшадай хѳѳрэлдэхэдэнь, бидэндэ хүхюун зугаа шэнги байгаа (Ц. Номтоев); Баарһан тэрэ Жалуурай эхэнэр Цэндэмэ ямар хайратай хүн гээшэб? (Ц. Шагжин); ○ хѳѳрхы гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 3. хайрлаһан гү, али гайхаһан мэдэрэл харуулһан аянг. ү. хѳѳрхы (бедняга, бедняжка): Ээ, баарма, энээхэн зуура толгойгоо үргэжэ хараа һаа, моринойнгоошье уйлажа байхыень обёорхо бэлэйлши даа! (Б. Мунгонов): Баарһан даа, бүхы наһаараа зоболон эдлэжэ ябаха хубитай хүн байба гээшэ гү? (С. Ангабаев).