тэмд. н. шэдитэ, эльбэтэй жэльбэтэй (волшебный, чудодейственный).

1. юум. н. харьяатан, ямар нэгэ гүрэнэй мэдэлдэ байдаг зон; алба татари түлэдэг хүн, зон (подданный, данник): Хори буряад угсаатан Байгалай үмэнэдэхи тала дайдада яажа һуудаг бэ, хайшан гэжэ ород гүрэнэй албата болооб гэжэ мэдэбэ (Б. Санжин, Б. Дандарон); Нугаһагүй нуур, ноёгүй албата байдаггүй (Ч. Цыдендамбаев); унаган (хара) албата түрэлхиин гэхэ гү, али уг залгамжалан ерэһэн харьяатан (исконные подданные): Ородой хаанай унаган албата боложо ороһон хадамнай эдэнэр гадаада, дотоодын хёмороонһоо маниие абарха аршалха ёһотой (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2. тэмд. н. 1) алба татари түлэдэг (облагаемый налогом, данью): Угрюмово поместидэ һууритай, долоон зуун албата таряашадтай, залуу дворянин Алексей Григорьевич Угрюмов танай урда доро дохино (Ч. Цыдендамбаев); албата зон алба татари түлэдэг зон (подданные): Зуугаад албата зониие мэдэдэг, хэдэн олон һүнэһэ һүлдын эзэн хүн бэзэш (Ч. Цыдендамбаев); 2) алба татариин, түлэлгын (податной): Дайнда хабаадаһан зоной зариманиинь үшѳѳ албата хэрэгээ үргэлжэлүүлһээр ябана (Ц.-Ж. Жимбиев).