АБАСАТАЙ

1. тэмд. н. 1) үргэнѳѳр эдюулдэг, хурдаар урагшалдаг, бүтээсэ ехэтэй (с широким захватом): – Эрэшүүл газар абасатай зон ха юм даа, гэбэ Мария (С. Цырендоржиев); 2) хурдан, гүйсэтэй, гүйдэл һайнтай (быстроходный): Дэнзэнэй орёо зээрдэ абасатай аад, тэдэ Түгнын тала хүрэшэһэн байба (З. Гомбожабай); 3) ямар нэгэн үбшэндэ дайрагдадаг, диилдэсэтэй (предрасположенный): хүйтэ абасатай хүн; 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. абаха юумэтэй (причитается получить): Даша-Доржоһоо ехэ мүнгэ абасатай.