ЖИИРЭЙ

1. тэмд. н. юрын, эгээлэй, энгэй, юрэ хирын, боро юрьеэнэй (обыкновенный, простой, рядовой): Таһалганууд соогуур үбшэн хүнүүдшье һэрижэ эхилһэн, эндэ тэндэ ханяаха, дуугарха абяан гарадаг боложо, больница соохи үглѳѳнэй жиирэй байдал урдынгаа хэбээр эхилбэ (Ц. Дон); жиирэй хүн юрын хүн (простой человек): Жиирэй хүн бэшэ, харин бүхы Боохоной голдо алдар суутай бѳѳ ѳѳрѳѳ байна хаямбиб (М. Осодоев); жиирэй бэетэй юрын бэетэй, үндэршье бэшэ, намтаршье бэшэ, тарганшье бэшэ, туранхайшье бэшэ (обычного телосложения): Энэ үедэ сахюур шара нюдэтэй, хүрин шара үhэтэй, жиирэй бэетэй нэгэ лейтенант хэниишьеб бэдэрэн хараашалhаар тэдэ хоёрто дүтэлбэ (Г.-Д. Дамбаев); ○ дунда гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. наречи юрэ, миил (просто, обыкновенно).