ЖИИХЭ

үйлэ ү. 1) тэниилгэхэ, һунааха (вытягивать, напр. ноги при отдыхе): Тэрэнь дүрбэн мүсэеэ дүрбэн тээшэнь жиин унашоод хэбтэбэ (Ж. Тумунов); хүлѳѳ жиихэ а) хүлѳѳ тэниилгэхэ (вытягивать ноги): Бизьяа хүлнүүдээ жиижэ, шалаагаа гаргаха зуураа сабхияа тайлажа хаяжархиха дураниинь хүрэбэ (С. Цырендоржиев); б) шэлж. тэниихэ, һанаагаа амарха (успокоиться, остепениться); хүзүүгээ жиихэ хүзүүгээ һунааха, үлыхэ, гоонойхо, һүүзыхэ (вытягивать шею): Хүзүүгээ урагшань сэхэ жиигээд, һүүлээ унжуулаад зуралзан дабхихадаа, зээрдэ азарга гүйжэ ябаһан һолонго мэтэ шуранаар харагдана (Ж. Тумунов); ◊ хүнжэлэйнгѳѳ зэргээр хүлѳѳ жиихэ шадалайнгаа зэргээ байха (≈ по одёжке протягивай ножки; всяк сверчок знай свой шесток); хүлѳѳ жиигээд, хүйһэндѳѳ нёлбохо юумэ хэнгүй, дуран соогоо байха (≈ плевать в потолок): Мүнѳѳ иимэ үедэ байшан гэр соогоо шэнэһэн түлеэ нижаганаса түлеэд, хүлѳѳ жиижэ, хүйһэндѳѳ нёлбожо хэбтэнэ бшибы даа (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) ута болохо (становиться длиннее): Хабарай эхин һарын гарахада, үдэр жиижэ, уринай амин унажа эхилбэ (Б.-Б. Намсарайн).