ЖЭШЭЭТЭЙ

1. тэмд. н. адли, жэшэмээр, сасуутай (похожий, как): Ѳѳрынгѳѳ инаг басагые дайсанай богоолшолгодо туужа үгэһэндэл жэшээтэй болохол (Б. Шойдоков); 2. мод. ү. 1) хэбэртэй, ёһотой (как видно, по-видимому, вроде как, кажется): – Эхэ эсэгын буян үринэртэнь үлэдэг жэшээтэй (Д.-Д. Дугаров); 2) баатай, уялгатай (должно, надо, следует): Тиимэһээ Сэдэн Бабуевич аймагайхидай, хүн зонойнгоошье урда нюуртай ябаха жэшээтэй ха юм (Д. Эрдынеев).