ЖЭРБЭГЭР

тэмд. н. 1) ута нарин, суурагар, гурагар, үндэр, яб гэһэн, тоб гэмэ (узкий и длинный, стройный, статный): Дүшэн жэрбэгэр хүбүүдэй дундаһаа арбаад хүрэхэгүйнь үлѳѳд байба (Д. Батожабай); Жэрбэгэр ута шэнэһэдээр хүреэлэгдэһэн заахан соорхой уданшьегүй харагдаба (В. Гармаев); жэрбэгэр һахал жэгдэ сэбэрээр тайрагдаһан нягта һахал (узкие ровные усы); жэрбэгэр нарин нидхэ ураар нахииһан нарин нидхэ – эхэнэрнүүдэй нидхэ тухай (узкие длинные брови); 2) тэгшэ, жэрэгэр (ровный, стоящий в ряд): – Татай, Аднааха-Бадмааха гүш даа? – гэжэ жэрбэгэр сагаахан шүдэнүүдээ харуулан энеэбэ (С. Цырендоржиев).