ЖЭГТЭЙХЭН

тэмд. н. 1) юрэ бусын, hонин, hонин зантай, ойлгогдошогүй (странный, чудаковатый, вызывающий недоумение): Галсантай хамта мал адуулдаг хүбүүд, басагадай дунда тэдэнэй нюдэ суранзан мэтэ бэе тээшээ татаһан тусгаар жэгтэйхэн үхин ябалсадаг бэлэй (Д. Батожабай); 2) гайхамаар, гайхалтай, гайхамшагта (удивительный, поразительный): Май һарын үглѳѳгүүр нэгэл жэгтэйхэн даа: юундэшьеб сээжэеэ сэлижэ, ундан мэтэ сэбэр агаар һорон, дуу дуулан алхалһайб гэхээр (Ц.-Д. Хамаев).