ЖЭГТЭЙ

1. тэмд. н. 1) юрэ бусын, hонин, hонин зантай, ойлгогдошогүй, ойлгожо ядамаар (странный, чудаковатый, вызывающий недоумение): Харин энэ усалда ороошо жолоошоной хэрэг ехэл жэгтэй шэнги байна (Б. Мунгонов); жэгтэй hонин юрэ бусын, hонин, ойлгогдошогүй (странный, вызывающий недоумение): Минии гэртээ орон сасуу хэрэлсы ѳѳдэ тос-тос гэһэн абяан элихэнээр дуулдаад, үүдэнэйм тушаа саана хонхо жэгтэй һонин хүгжэм боложо жэнгирбэ (З. Гомбожабай); жэгтэй хүн а) hонин зантай, ябадалтай, һонин аашатай хүн (странный человек): – Ямаршье жэгтэй хүн гээшэбта даа, баабай. Мээл эшэдэһээ хүрэхѳѳр, газар доро орошохоор… (С. Цырендоржиев); б) бѳѳ һобинтой, тэнэгшэг хүн (юродивый); жэгтэй мэдэрэл юрэ бусын, ойлгогдошогүй мэдэрэл (странное, непонятное чувство): Ямар нэгэжэгтэй мэдэрэл түрэнэ, теэдюун мэдэрэл һыень ѳѳрѳѳмэдэнэгүй. Иимэ хэсүү байдалда байһан инаг басагаяа хайрлаһан мэдэрэл гү? (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) гайхамаар, гайхалтай, гайхамшагта (удивительный, поразительный): Түрэһэн нютаг гээшэмнай жэгтэй даа. Нэгэл ондоохон даа. Магнит суранзан шэнгеэр татаад лэ байха (Б. Мунгонов); 2. наречи 1), юрэ буса, hонин, ойлгогдошогүй (странно, необычно): Зосоомни нэгэ жэгтэй, хүнэй юумэ хулуужа абаад ябаһан хулгайшан шэнги, аягүй муухай болошоол (Ц. Шагжин); Хүсэһэн һаналайнгаа бүтэжэ эхилжэ байхада баярлахагүй, ямар жэгтэй юм бэ? (Ц. Шагжин); 2) тон, угаа, айхабтар (очень, необычайно): Тиигээд тэдэ хоёр зүрхэ сэдьхэлыень эзэлэн байһан жэгтэй һайхан, нангин бодол тухай хѳѳрэлдэжэ оробо (Ц.-Ж. Жимбиев); жэгтэй бүхѳѳр аймшагтай шангаар (удивительно крепко): Болдогтой булдируутай газараар удаан ябаһандаа эсэһэн хоёр хүбүүд жэгтэй бүхѳѳр унташаһан байба; жэгтэй гоё угаа hайхан, айхабтар гоё (очень красивый): Сээжын оёорһоо долгилон гараһан жэгтэй гоё дуун соонь эзэгүй инаг дуран, гуниг, уйдхар зоболон монсогойрон сугларанхай… (М. Осодоев).