ЖЭБЖЭГЭНЭХЭ

үйлэ ү. 1) тэсэжэ ядаха, зогсожо ядаха, зосоо тэсэшэгүй болохо, досоо шэшэрхэ, аягүй мэдэрэл түрэхэ (не терпеться, дрожать внутри, испытывать неприятное ощущение): Үнэн дээрээ досоонь жэбжэгэнэнэ, бэеэ һула табибалынь, нюдэнһѳѳнь нулимсанууд һубарилдашахаар бэлэн (С. Цырендоржиев); Вилкээр табагаа бү маажыш, хуу бэем жэбжэгэнэнэ; 2) шархирха (ныть, ломить): Жэбжэгэнээд, бадайраад, нэгэл ѳѳрым бэшэ шэнги, хүйтэ даалгахаhаа ондоо юумэгүй муу булгайр гутал үмдэжэ гараhанаа шаналаа hэм (Ц.-Д. Хамаев); 3) дэржэгэнэхэ, жэнгирхэ (дребезжать, переливаться): …эреэн борохон жэргэмэлнүүд эндэ тэндэһээ һаяхан бодожо, һайхан ирагуу дуугаа һанан һанан эхилжэ, үглѳѳнэй тунгалаг һэрюун агаарта тамаран хѳѳрэн жэргэхэ абяанай жэгдэхэн һонороор жэбжэгэнэн байхань соностоно (Х. Намсараев).