ЗУЛГЫ

тэмд. н. 1) налгай, урин, налархай, илдам, үгѳѳр, зѳѳлэн (вежливый, приветливый, любезный): Холшорхон залуухан зулгы занханаараа / Хубаажархин алдабал даа зүрхыем (Арадай дуунһаа); зулгы урин энхэргэн, илдам (ласковый, приветливый): Сагаа һараһаа хойшо бүлеэбтэр амин урдахи ехэ хүнхэрые уруудан буужа, адряатаһан орьёлнуудһаа наран улам дээшээ холодожо, үдэр бүри мүлхин дүтэлһэндэл, зулгы урин болоһондол болоно (Ц.-Д. Хамаев); зулгы һайхан (гү, али гоё) жэгтэй урихан, илдам, сэбэрхэн (удивительно нежный, прекрасный): Зулгы һайхан шэг шарайгаарнь, хубсаһаарнь яажашье һаалишан гэхээр бэшэл (Ц.-Ж. Жимбиев); Зулгы гоё нюдэдынь хоёр жаахан наран шэнги гэрэлтэнэл (М. Оосдоев); уһан зулгы хүн а) билдагууша, һаймһардаг хүн (льстец, подхалим); б) шэлж. амжалтатай ябаһан хүн (преуспевающий в своих делах человек); 2) гоё, һайхан, дулаахан, намжаа (прекрасный, тёплый): Хамаг амитай юумэд газаашаа тэгүүлжэ гараад, үбэлэй сэбдэг хүйтэниие намнажа, зулгы намжаа хабар асарһан мүнхэ наһатай наранда игаалдажа, нааршаахал даа (М. Осодоев); ○ илдам, налгай, урин гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.