ЗУЛГААХА

үйлэ ү. 1) ходо татаха, ходолхо, хуулаха (выдёргивать, рвать, срывать): Буруугай шэнээн барбагар томо нохойнууд басаганай дэгэлые зулгаан үнгэбэ, саһан дээгүүр нилээд мухарюулба (М. Осодоев); Иимэ һэжэгэйнгээ үедэ Доржо бэшэхэеэ болиһон хуушан үдэнүүдээ эмэрин зулгаажа, хэрэггүй саарһануудаа хахалжа һуудаг заншалтай (Ч. Цыдендамбаев); үһэ зулгааха үһэ таһа татаха (рвать волосы): Сухаанаг дорохононь үбдэглэн һуугаад, хиирэшэһэн мэтэ бархирна, толгойдохи үһэеэ зулгаана, бурхан тэнгэриһээ хайра абарал, хүлисэл гуйжа мүргэнэ (М. Осодоев); 2) шэмхэхэ, шэмхэн эдихэ; зуугаад татаха (щипать; кусать): Шэмэтэ ногоо амтархан зулгаажа ябаа эхэ хонид толгойгоошье үргэнгүй, ааляар мааран, хурьгаяа дуудана (Д.-Д. Дугаров); Баахан Балбар бархиржа, эхынгээ һүмбэйгүй болоһон хүхэ зулгаана (Д. Батожабай); буртаг үбһэ зулгааха бог үбһэ түүхэ (выщипывать сорные травы, полоть); 3) тармуураар һүри заһаха (оправлять стог граблями).