ЗУГААГҮЙ

1. тэмд. н. 1) дуугарсагүй, дуугай (неразговорчивый, молчаливый); хүүр зугаагүй дуугарсагүй, дуугай (молчаливый): Хүнжэлдѳѳ орёолдоод хэбтэһэн шабгансадал / Хүүр зугаагүй юундэ байнаш, горхон? (А. Ангархаев); 2) хухюун бэшэ, урмагүй, һонигүй (невесёлый); 2. наречи уйтай, һонигүй (скучно, невесело): Жолоотой манай мориндо / Жороогүй юундэ байха юм, / Зондоо сугтаа бидэ хоёрто / Зугаагүй юундэ байха юм? (Арадай дуунһаа).