ЗОЛИГ

юум. н. 1) түлбэри, түлѳѳһэн (выкуп): Хүсэ ехэтэй хулгайшан ерээ һаань, / Аминай золиг болгон эдээ үгэ (Э.-Х. Галшиев); золиг мал басаган хүнэй үбгэнһѳѳ һалажа ерэхэдэнь бусаагдаһан энжэ малынь (скот, полученный после развода женою от родителей мужа); 2) шаж. шажанай ёһоор үбшэн хүнэй орондо үгтэхэ талхаар гү, али модоор хэһэн дүрсэ (фигурка из теста или дерева, которая служила «заменою», «выкупом» за больного у верующих): Золиг гаргажа, жоод айлдаһаар, анханайнгаа нютаг ерэхэдэм … (Х. Намсараев); 3) үсѳѳн барюулһан юумэн, барюуһанда үгтэһэн хүн (залог, заложник): Би мүнгэ үритэй хүн хадаа золиг боложо ошохо болоо бэзэб даа; 4) шэлж., хараал. үхэдэл, шүдхэр (чёрт): Тэрэ золигые бэдэржэ олохын тулада аһан шадалаараа оролдохо ушартай болобобди! (Б. Мунгонов); бузар золиг, золиг даһаа жэрхэштэй амитан (гад, гадина): – Харатайгаар хожомдообди, тэдэ бузар золигууд алтан дэлхэй дээрэ амиды ябахагүй юм аад, – гэжэ Марха хѳѳрэнэ (Б. Санжин, Б. Дандарон); Энэ ороолон боохолдой баахалдайнь ерэжэ үрдихэнь гү, үгы гү, мэхэтэй хиитэр золиг даһаа! (С. Доржиев); хара золиг энеэдэһээ хүрэмэ, тэнэгээр аашалдаг хүн тухай (≈ чучело гороховое): Харагтылши, энэ хара золигые, эзэн ноёноороо зүхэли хэжэрхёод, ѳѳрѳѳ тэндэ дуулажа ябахынь (Г. Цыдынжапов).