ЗОЛ

юум. н. талаан, аза, урагша, жаргал (удача, счастье): Шамдал иимэ монсогорхон хамартай, дэрэгэрхэн шэхэтэй хүбүүдые үзэгтэ һургахаһаа үлүү зол намда олдоогүй юм (Ч. Цыдендамбаев); Золһоо бү гэды, зоболонһоо бү гэхы (Оньһ. ү.); Золдо бү этигэ, зоболонһоо бү ай (Оньһ. ү.); зол жаргал (гү, али заяан, талаан, хуби, шоро) аза, урагша, жаргал (счастье): Хүн бүхэн ѳѳрынгѳѳ зол жаргалай хойноһоо оролдохо зэргэтэй гэһэн үгын ёһоор шадаха зэргэдээ оролдолго гаргаха гэжэ шиидэбэ (Ц.-Ж. Жимбиев); Тэдэ гурбанай саашаа ябахада, хэлсээтэ газартаа хүлеэжэ байһан Болдог тэдэнээр ниилээд, зол заяанайнгаа зам бэдэрһэн дүрбэн ханинар ганзага ниилэн, холые зорёо һэн (Б. Санжин, Б. Дандарон); Дээдэ гарай баян ноён хүнтэй худа ураг болохоёо зол талаан гэжэ бодохо байгаа бшуу (Б. Санжин, Б. Дандарон); Хэрбээ һанал сэдьхэлэйнгээ арюун һаань, таанад хэзээ нэгэтэ зол хубияа олохо байхат, заатагүй олохот (К. Цыденов); Зоболон жаргалан хоёроо нэгэдхэжэ, зол шороо хараха гэһэн хойноо зоболондо дайрагдаха, зондо хэлсэгдэхэһээ айжа эшэжэ ябаха юумэ үнэхѳѳрѳѳшье үгы байна даа (Х. Намсараев); зол баяр сэдьхэл зүрхэнэй баясхалан, хүхилгэ (радость): Доржо Бадма хоёр ошожо, Затагарханай иимэ арюун һайхан зол баярые хубаалдалсана (Ч. Цыдендамбаев); зол болоходоо (гү, али дайрахадаа), зол талаан тудахадаа талаан болоходо (к счастью): Зол болоходоо, контородо ороходонь, Дэлэг албандаа ерээдүй байба (Ц. Дон); Зол талаан тудахадаа, гар доронь хүдэлхэ иимэ ульгам басаган дайсанай дундаһаа олдохо юм шуу (Ц. Шагжин); зол буруулхадаа талаан буруулхада (как на беду, как назло): Хэнэйшьеб залалаар Ивалгын дасангһаа ерэһэн лама зол буруулхадаа Гүбэй тосхон ерэһэн байгаад, абарал буулгажа хайрлыт гэхэдэнь … гээ юм хаш (А. Жамбалдоржиев); зол мэдэг гээд нюдэ нюургүй, гэдэргээ харангүй, хойтохиёо бодонгүй (наудалую, напропалую): зол мэдэг гээд ябаха; ○ хуби гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.