ЗОХОЛОО(Н)

(Н) юум. н. ямар нэгэн шалтагаанһаа боложо арһанай үрбэгэнэлгэ, зохолго (зуд): Намда ямар нэгэ зохолоо болигодог эм абажа үгыш; ◊ хэлэнэй зохолоо гаргаха үргѳѳ наншаха, үгэ дэлгэхэ, шашалдаха (≈ точить лясы, трепаться): Хара мэхэ, хүнүүдэй хэхэ юумэеэ оложо ядаад, хэлэнэй зохолоо гаргаһан ябадал (Ч. Цыдендамбаев); хоолойн зохолоо гаргаха архи ехээр уудаһаяа хүрэжэ уужархиха (выпить спиртного): Хара архи гээшэшни хоолойн зохолоо, хотын гүбэнѳѳ бэлэхэнээр гаргажархидаг байна даа (Х. Намсараев).