ЗОХОЛХО

үйлэ ү. 1) арһанай үбшэнэй газарай хордохо, үбдэхэ, маажахые һануулха (зудеть, чесаться): Энеэхэеэ үни мартаад, адаглан хаража һууһан Доржын ѳѳрынь хүлнүүд зохолно, нюрганиинь гэжэгынэнэ (Ч. Цыдендамбаев); ◊ үргэ амаа зохолхо үгэ дэлгэхэ, шашаха (≈ точить лясы): Үргэ аманайнгаа зохолоод, хараал шэрээлэйнгээ ехэдээд байхада, мяха жүрѳѳдэһэн хара хирээдэл хаагалжа хашхаржа ородог суутай юм (Б. Мунгонов); 2) шэлж. ехээр хүсэхэ (желать, гореть желанием): Тэрэ мүртѳѳ шэмхэлүүр ажалаа үнихэнэй хээгүй байжа, хургадынь зохолһон байгаа (Ч. Цыдендамбаев).