ЗОХИДГҮЙ

1. тэмд. н. 1) таарамжагүй, таагүй, аягүй (неподходящий, неприличный, неблагоприятный): Тэрэ нохойе үдьхэлһэндѳѳ досоом хүнгэншье болоогүй һэн, харин Бальжидай хэлэхэдэ, бүри эшэбэритэй, зохидгүй шэнги байба (А. Жамбалдоржиев); зохидгүй юумэ хэхэ аягүй, үзэмжэгүй юумэ хэхэ (совершить неблаговидный поступок): Хэрбээ намһаа зүбшѳѳлгүйгѳѳр ямар нэгэ зохидгүй юумэ хээ һааш, энээхэн улаан гараараа бахалуурдажа алахаб (Б. Санжин, Б. Дандарон); зохидгүй байдалда орохо аягүй байдалда орохо (попасть в неловкое положение): Энэ министерствын хүтэлбэрилэгшэ хүнтэй хамта ерэһэн колхозой бригадир малша эхэнэрнүүдтэеэ үгэ амаа ойлголсонгүй, зохидгүй байдалда ороһоноо заһаха гэһэндэл, шангашагаар бадашаад абаба (Ц.-Ж. Жимбиев); зохидгүй асуудал тунгаасагүй, убайгүй асуудал (нескромный вопрос); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. аягүй, тааруугүй, таагүй (неудобно, неприлично): Энэ зүүдэн тухай һанахадань, Доржодо тон зохидгүй (Ч. Цыдендамбаев).