ЗОБООХО

үйлэ ү., идх. залог тамалха, туляаха, амар заяа үгэхэгүй, хашарааха, тамалуулха (мучить, терзать, пытать): Ши урдань хада минии инаг нүхэрые буляажа, намайе яһалал зобоогоо һэнши (Ц.-Ж. Жимбиев); Теэд манай ерэхэдэ, тэрэшни модондо хүлеэтэй, американ солдадууд мүшхэбэри хэжэ, зобоожо байгаа һэн хамнай (Ц. Шагжин); зобоохо туляаха тамалха, хашарааха (мучить): Тэрэгүйдэ энэ бузар Түшэгүүн шамайе зобоохо туляаха, Хэтуала абаашажа, худалдахадаа болохо (Б. Санжин, Б. Дандарон); бэеэ (гү, али мяхаа) зобоохо ѳѳрыгѳѳ тамалха, туляаха (мучить себя): Жэшээнь, тээ тэрэ Хэлэгүй Дугаршье хүнэһэ хоолоор дутаа бэшэ аад, агнаа гээшэб гэжэ бэеэ зобооно ха юм (Б. Мунгонов); …Зайлуулмар даа, энэ Нашан Бата айха һайрхаха хоёрһоо бэшэ юушье мэдэхэгүй барһан байна даа, иимэл хадаа энэ хүрэтэрѳѳ Бата зайһанай барлаг боложо, хайран хара мяхаяа зобоодог хүн гээшэ (Х. Намсараев); һанаагаа (гү, али сэдьхэлээ) зобоохо, һанаа сэдьхэлээ зобоохо сэдьхэлээ хёморхо (мысленно терзаться): – Сэлмэг һайхан сэдьхэлээ бү зобоо даа, сэсэг һайхан бэеэ бү хиртээ даа (Х. Намсараев); – Һанаа сэдьхэлээ хара зоргондоо юундэ зобоонобши? (Х. Намсараев); һэшхэлээ зобохо аягүйрхэхэ, һанаашархаха (совеститься, мучиться угрызениями совести): Тиимэ, тиимэ, гэм хэһэн хүн бүхэн хожомынь һэшхэлээ зободог, мүнѳѳ Гаржал тиимэ байдалда ороод ябана (Д. Эрдынеев); нюдѳѳ зобоохо дэмы шэртэхэ (напрасно вглядываться): Заримдаа аянай хүнүүд хии газар хараашалжа, эдэ айлнуудые бэдэрэн, нюдѳѳ зобоодог юм (Д. Батожабай).