ЗОБОХО

үйлэ ү. тулиха, уйдаха, гашуудаха, сэдьхэлээ хёморхо (мучиться, страдать, горевать, терзаться): Ахалагша хонишон хэдэн час бороо хура соо шабар шабха махан ябахадаа, угаа ехээр зобобо (Ц.-Ж. Жимбиев); Эрдэниин шулуун элэхэ бүреэ үнгэ ородог, эрэ хүн зобохо бүреэ шадал ородог (Оньһ. ү.); зобохын ехээр зобохо аргагүй ехээр тулиха (сильно страдать): Халта алдуу эндүү гаргаа һаа, үгы гэбэл, бэеэ һула табяа һаа, гэм зэмэдэ орохо, түрмэ яамада хаюулаад, зобохын ехээр зобохо (С. Доржиев); зобохо тулиха (гү, али ядаха) ядарха, тэсэхэеэ болихо (страдать): Иимэ зобоһон тулиһан, олон юумэ үзэһэн нагасаяа заримдаа хайрладаг хүндэлдэггүй байгааб гэжэ Доржо мэдэрнэ (Ч. Цыдендамбаев); Ямарханшье хүндэ замай ушараа һаа, зобохо ядахаһаа айха сэдьхэл намда үгы болобо (Г. Цыдынжапов); һанаагаа (гү, али сэдьхэлээ) зобохо һанаашархаха, сэдьхэл түгшэхэ, сэдьхэлээ хёморхо (беспокоиться, тревожиться): Эдэ бүгэдые бултыень мэдэжэ байhан Лодон ѳѳрынгѳѳ үхибүүдhээ ѳѳрэгүйгѳѳр бэшэг хүлеэдэг, тэдээндэ hанаагаа зободог болошонхой (Г.-Д. Дамбаев); Дүтынгѳѳ хүнүүдэй эбээ таһаржа, бэе бэеэ тоохоо, урда урдаһаа харалсахаа болёод ябахада, эхэл ганса сэдьхэлээ зобоно ха юм (Д. Эрдынеев); һанаагаа зобоһоншогоор һанаашархаһан зантайгаар (озабоченно): Алдарай абындаа хүрэхэдэнь, эжынь ямар нэгэн юумэндэ һанаагаа зобоһоншогоор үзэгдѳѳ һэн.