ЗЭБҮҮРХЭМЭЭР

тэмд. н. 1) ой гутамаар, жэрхэдэһэ хүрэмѳѳр (вызывающий отвращение или омерзение): Бадмын шэг шарай гэжэ зэбүүрхэмээр даа (С. Цырендоржиев); 2) аймшагтай, һүрѳѳтэй (жуткий, страшный): Зүжэгэй эсэстэ дээрэһээ сеткын унахада, нохойнуудай зэбүүрхэмээр, сэдьхэлээ хүдэлгэхѳѳр улиха, гангинахадань, Гордын ролиие наадаһан В. Костин эзэнтэеэ суг ябаха аад, сеткэ доро баһа оролсоно (soyol.ru).