ЗАЯАТА(Й)

(Й) тэмд. н. 1) будд. хүнэй хуби заяагаар эртээнһээ тодорогдоһон, хубитай, табисууртай (судьбою предопределённый): Бэшэ юумэнүүдээ хажуу тээшэнь болгоод, тиимэ зорилгоёо гол болгоод, урагшаал дабшаха заяатай байна бшууб (Ц. Цырендоржиев); һайн заяатай зол жаргалтай, аза талаантай (имеющий счастливую судьбу, счастливый): Энэ болбол хэзээ бүхэндэ гэрэй тэжээмэл амитан шэнги хотон айл, хото городуудаар байрлажа, илангаяа таряанай ажалтай болоһон нютагуудта дэлгэрдэг һайн заяатай шубуун гээшэл! (Х. Намсараев); муу заяатай аза буруутаhан, азагүй (несчастный, несчастливый): Юрэдѳѳ, ямар муу заяатай хүн гээшэб! (Д.-Д. Дугаров); 2) бѳѳ һахюуһатай (имеющий духа-покровителя); заяатай хүн а) һахюуһатай, аршалагшатай хүн (человек, имеющий духа-покровителя); б) заяанай зурагтай бѳѳ (шаманист, владеющий изображением заяна, духа-покровителя).