ЗАЯАГҮЙ

1.тэмд. н. заяагдаагүй, табилангаар болоогүй, үйлэтэ бэшэ (не данный судьбой, не судьба): Тиигэжэ тэрэ ушарһаа болоо юм гү, али бинь зэмэтэй хүн гүб – бидэ үхибүүтэй болохо заяагүй байшообди (Ц. Цырендоржиев); хуби заяагүй табилангаар болоогүй, үйлэтэ бэшэ (не данный судьбой, не судьба): Теэд дайнда танилсаhан инагтаяа иигэжэ хүхижэ ябаха жаргал, хуби заяагүй байhандаа Насаг сэдьхэлээ гуниглуулжархёод ябана бшуу (Г.-Д. Дамбаев); 2. наречи тон, маша, ехэ, айхабтар (очень, весьма): – Танай наадахые шагнажа, заяагүй ханабабди, – гэжэ Алексей баяр хүргэбэ (Ч. Цыдендамбаев).