ЗАТАГАР

тэмд. н. 1) муухай, тоһо лэбшэнхэй, латан, халтан таха (грязный, засаленный): Затагар заахан хүбүүхэн нюдэдѳѳ жиитагар уйтахан болотор хоёр тээшэнь татажа, хамараа уршылган һарнайлгаад, хэлээ гаргажа, Дагбые гасаалан наадална (Ц. Шагжин); затагар хара хара халтан, даг һаарида дарагданхай (грязный, чумазый): Антоша үшѳѳ нэгэ удаа мэхэтэйхэнээр эмнеэд, баруун гарайнгаа затагар хара долёобор хургаар занаад абаба (Ч. Цыдендамбаев); Дэгэлынь гэдэһэн дээрэ һанги набта һүрэшэнхэй, затагар хара, нюдэ халтирма доройд (С. Доржиев); 2) үһэ, һахал һамбайда дарагдашанхай (обросший, небритый): Тэрэ хүн гэнтэ сошожо, орбогод гэн Цэрэнпилэй урдаһаа сэхэ хараад орхиходоо, дүшэ гараһан, таби шахуу наһанай, затагар хара хүн байба (Х. Намсараев).