ЗАРТАГАЙ

юум. н. 1) түлеэнһээ, сусалһаа эритээр хуулажа абаһан модохон, лушан (щепка, лучина): Гэрэй эзэн мүнѳѳшье дэбисхэрэйнгээ забһарта хэжэ байһан үйһэндэ гал аһаагаад, зартагайда дэгжээжэ, түлишэ дээрэнь табина (Ц.-Ж. Жимбиев); Залхуугай газаа зартагай модон байдаггүй, хомхойн гэртэ хоол эдеэн байдаггүй (Оньһ. ү.); 2) байг.-худ. түлеэн (дрова); 3) эхир.-булг. заахан хабтагай, хабтагайхан (дощечка); 4) ивалга хабтагай (доска).