ЗАНТА(Й)

(Й) тэмд. н. ямар нэгэн абаритай, заншалтай (имеющий какой-л. характер, имеющий обыкновение или привычку): Ажалдаа шэрүүншье һаа, гэртээ байхадаа тон налгай илдам зантай һамган (С. Цырендоржиев); Һургуулитайшье һаа, ши ноёрхохо, нохойрхохо, дээрэлхэхэ зантай амитан байнаш (С. Ангабаев); hайн зантай hайн сэдьхэлтэй, үгэ дууламгай (покладистый, добродушный): Тэдэнэй ядарал зоболонгые ехэ тодорхойгоор хэлэжэ, һайн зантай эхынгээ зүрхые хүдэлгэн уяраана (Ч. Цыдендамбаев); муу зантай хүнтэй таарадаггүй, хүниие хараадаг (вредный, с дурным характером): Дичигмаа үбгэнэйнгѳѳ муу зантай байһые мэдэхэ мүртѳѳ, саашань асуудалаа үргэлжэлүүлбэгүй (Ж. Тумунов); даруу зантай томоотой налагар, аали даруу (уравновешенный, степенный): Даруу зантай Бүтэдмаагай түбхин номгон хоолойдо жааха гомдонги аялган дуулдахадал гэбэ (Б. Мунгонов); олон зантай тогтууригүй, ходо хубилжа байдаг, холборхой (непостоянный): Эхэнэрнүүд яагаа олон зантай агшаб гэжэ Дундай дураа гутаадхина (Ц.-Д. Хамаев); түргэн зантай түргэн сухалтай (вспыльчивый): Энэ асуудалынь түргэн зантай Буда Гомбоевичые гал дүлэн болгобо (Ц. Шагжин); hонин зантай жэгтэй, hонин ябадалтай, һонин аашатай (странный): Аба абаһаар тамираа мэдэгдэхэгүй, һонин зантай, номдоо залхуушаг энэ залуу графай наадалжашье, үнэн зүрхэнһѳѳшье хэлэдэгые Доржо мэдэдэггүй юм (Ч. Цыдендамбаев); гэнэн зантай мэхэгүй, сагаан (наивный, простоватый): Анииһан нюдэнүүд соонь хурса шара ошохонууд ялалзажа, гэнэн зантай Шараповые нэбтэ үрэмдэжэ байба (Б. Мунгонов); хүнгэн зантайшуул хүнгэн бодолтой, һабяаһагүй хүнүүд (легкомысленные люди).