ЗАНШАЛ

юум. н. 1) гурим, ёһон, үе залгамжалга (обычай, традиция): Үеын үедэ абажа ябаһан заншалаа орхижо болохогүй, бууралһаа үгэ дуулагты гэлдээд, шэршүү торгон тэрлиг үмдэхүүлжэ, утаһан бүһэ бүһэлүүлээд, хэтэ хутага зүүлгээ (Ц.-Д. Хамаев); заншал байдал тогтомол гурим (устои, традиции): Газар дэлхэйе дүүрэн зайжа, арад зоной заншал байдал шудалхаһаа үлүү юумэ байха аал? (Ч. Цыдендамбаев); заншал ёһолол шажанай уламжалал, үнинэй сахигдадаг ёһо (религиозная традиция); бүлын заншал гэр бүлын дотор сахигдадаг ёһо (семейная традиция): Энэ бүлын заншалаар, бүһэтэйшүүлэй хэрэгые эхэнэрнүүдынь зүбшэн хэлсэхэһээ байха, юунэйшье боложо байгаа һаа, тэрээндэнь оролсохо ёһогүй юм (Д. Эрдынеев); хуули заншал, талын хуули бэшэг буряад арадай урданай хуули байгуулга, юрын хуули (обычное право): Тэрэ сагай хуули заншалай ёһоор ноён боложо һуугаа һэн ха (Х. Намсараев); 2) дадал, дадабари, дүй, дүрэ (привычка, повадка, навык): Тугалаарнь эбилгэжэ һаадаг заншалаа үмѳѳржэ, хүгшэд нилээхэн удаан буляалдаба (Ц. Дон); һурамхи заншалаар зуршалаар (по привычке): Һурамхи заншалаараа нэн түрүүн номой дэлгүүртэ оробоб (Б.-Б. Намсарайн); ○ ёһо, зан гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.