ЗАНГЯА

юум. н. 1) хууш. монг. зангилаа, уялаа (узел); зангяа алдуурха тайлдаха, задарха (развязываться – об узле); 2) будд. лама гэгээнэрэй хүндэ заладаг хүзүүндээ зүүдэг дундаа зангилаатай шара гү, али улаан торгон утаһан (нашейный талисман из жёлтых или красных шёлковых ниток в виде шнурка с узелком посредине): Хүхэ торгон дэгэлтэй, хүзүүндээ олон зангяатай, хоёр алтан бэһэлигтэй, хурса сагаан шарайтай, хори тухай наһатай – иимэ нэгэн эхэнэр тулажа хүрэжэ ерэбэ ха (Х. Намсараев).