ЗАЛГАА

1. тэмд. н. ондоо юумээр ута гү, али үргэн болгоонхой, зэргэлүүлэн нэмэрилһэн (надставленный, продолженный): Элдэб эдеэ нахиитар табяатай залгаа столнуудай саагуур Володиин талынхид буужа ерэһэн хуримайнгаа зониие үни мордохуулжархёод, «амбаарайнгаа оёор эдихэеэ» һуушаһан байбад (А. Ангархаев); залгаа нуурнууд хоорондоо холбоотой нуурнууд (сообщающиеся озёра): Эдэниие үнгэрэмсѳѳрѳѳ Яруунын залгаа олон нуурнуудай сэлгеэн хүхэ дайда сэлигдэшэбэ (С. Цырендоржиев); залгаа үһэн (гү, али гэзэгэ) угс. ѳѳрынгѳѳ гү, али ондоо хүнэй үһѳѳр хэгдэһэн мэхэ гэзэгэ (фальшивая коса, подкосок); залгаа гэр хоорондоо холбоотой хоёр гэр, байһан гэртэ няажа баригдаһан гурбан хана (два жилых помещения, связанных между собой): залгаа гэр бариха; 2. юум. н. хоёр юумэнэй ниилэһэн газар, холбоо, ниилүүлгэ (соединение, связь, сцепление): залгаагаараа хангирха.