ЗАГУУРДИ

юум. н., будд. шажанай һургаалай ёһоор, үхэһэнэй хойно түрэлѳѳ олотороо хүнэй һүнэһэнэй байдаг газар (неведомое пространство, бардо, промежуточное состояние, в котором находится душа с момента смерти человека до нового его перерождения): Загуурдиин табиһан / Зорилгые / Заяан гэжэ нэрлэһэн гү? (Д. Улзытуев); загуурдида тѳѳрихэ а) үхэһэнэй удаа түрэлѳѳ оложо ядаха (долго не находить нового перерождения); б) шэлж. газар тэнгэри хоёрой хоорондо байха, тусхай ажалгүй ябаха (находиться между небом и землёй – о ком-л. без определённых занятий); загуурдида тѳѳриһэн ган гэхэ нохойгүй, газар гэшхэхэ малгүй (≈ ни кола ни двора); загуурдиин хабсагай будд. гэнтын аюулһаа үхэһэн хүнэй һүнэһэнэй түрэлѳѳ олоторнь байдаг газар (промежуточные скалы): Нүгшэгшын һүнэһэнэй 49 хоног соо Загуурдиин хабшалаар аймшагтай харанхы бүрэнхы газараар ябахадань, зулын гэрэл наран мэтээр харгыень гэрэлтүүлдэг (Ц.-Х. Дарибазарова); загуурдиин хэрэг шэлж. а) хүлеэгдээгүй ушар (непредвиденный случай); б) шухала бэшэ хэрэг (маловажное дело).