ЗАГАЛ

тэмд. н. дала, хүзүүн дээгүүрээ толботой, дэлһэн, зогдор, нюрга, һүүл мэтэнүүдынь хара боро зүһэтэй (с пятнами на шее и лопатках, с гривой, хвостом и хребтом более тёмного цвета – о масти лошади): Дугар загал улаан гуранай гүйдэлдэ табидаггүй бэлэйб гээд, хойно хойноһоонь буудажа, шүдхэрнүүдэй хоёрые бүдэрүүлжэрхибэ (Б. Шойдоков); загал шарга хара боро дэлһэтэй, хүлтэй, нюрганайнь ута руу хара боро һудалтай морин (соловый конь с тёмной гривой, тёмным хвостом и тёмной полосой вдоль спинного хребта); загал хонин хори толгой дээгүүрээ хара толботой хонин (овца с чёрными пятнами на голове); загалтай морин түнх. дала дэгүүрээ хара боро һудалтай морин (конь с тёмными полосами на лопатках); загал улаан гуранай инзаган байхада аман зох. үльгэрэй юрын эхин – үнинэй болоһон юумэн тухай (обычный запев улигеров); 2) шэлж. муухай, хирэтэй (грязный): Тэдэмни түрүүшээр намайгаа обёоронгүй, Баярта ахай шэнги баһал затанаа загал, хүлһэ уһан болошонхой юумэд ехэл сүлѳѳ забдагүйгѳѳр харгы арилгажа байгаад һэн (Б. Мунгонов); Хубсаһаниинь хуу шабарта зууралдашанхай, нюурынь орог загал (Д.-Д. Дугаров).