ЗАБГҮЙ

1. тэмд. н. туха сүлѳѳгүй, сүлѳѳ саггүй (не имеющий досуга, занятый): Лейтенант Жамганов нүхэртэеэ хэршье хѳѳрэлдэхые хүсѳѳ һаа, забгүй байба (Ж. Тумунов); забгүй байлга ажалаар хангагдаса, ажалтай байлга, сүлѳѳгүй байлга (занятость); 2. наречи 1) сүлѳѳгүй (недосуг): Тиихэдэ энэ хүбүүн ерээдүй үбгэмни гэжэ ухаан бодолдоо оруулхаһаа байха тиимэ юумэн тушаа һанахашье забгүй һэн (Д. Эрдынеев); 2) таһалгаряагүй, саг үргэлжэ, зогсолтогүй (беспрестанно, непрерывно): Ехээр хоролхоһондоо гэдэргээ эрьежэ ерээд, забгүй таалалдажа хэбтэһэн инаг хоёрой хүнжэл дээрэ шалд байса нёлбоод, газаашаа гарашаба (Д. Батожабай).