ЗАБДАГҮЙ

1. тэмд. н. сүлѳѳ саггүй, тухагүй (не имеющий свободного времени, занятый): Намайе һанаад үзыш, наһаараа гэртэй болохо забдагүй, ганса бэе, гахай ябаган хосороо хаямбиб (Х. Намсараев); забдагүй байлга ажалаар хангагдаса, ажалтай байлга, сүлѳѳгүй байлга (занятость); 2. наречи 1) таһалгаряагүйгѳѳр, үргэлжэ (беспрерывно, то и дело): Гэрэй эзэн үбгэн хоймортоо ошожо, лаб һуугаад, аянай хүнүүдые һонирхон, забдагүй хѳѳрэнэ (Д. Батожабай); 2) дууһан, дүүрэн, бүрин (полностью, целиком): Толгой, нюрга, гарайнь шарханууд забдагүй эдэгэжэ, боолто үгы байдаг болоходоо, аятай, амар шэнги болобо (Ц. Дон).