ЗАБҺАРГҮЙ

тэмд. н. 1) нягта, дүтэ дүтэ (густой, битком набитый): Тэрэ һүниин оёоргүй харанхы, тэрэ газарай забһаргүй буртагые хэдэн хоногто үл хоолгүй ябажа, үргэһэ нойрто дарагдажа, үлбэртэшэһэн Цэрэнпилэй туйлажа гараха гэдэг тон бэрхэ байбашье… (Х. Намсараев); 2) таһалгаряагүй, үргэлжэ (беспрестанный); зай забһаргүй а) таһалгаряагүй, үргэлжэдэ (бепрестанно): Хүгшэн эжым намайгаа харажархиһоор, хүлынь хүнгэн боложо, зай забһаргүй дуугаран, урдаһаам ерэнэ (Ц.-Д. Хамаев); б) хаа хаанагүй, нягтаар шэхээтэй, багтахаа болиторнь дүүрэн (повсеместно, битком): Тиигээд үбгэжѳѳл зай забһаргүй олон шулуутай газараар, томо томо шулуунуудые тойрожо ябаад, игсуун хүндѳѳр амилан, урагшаа дабшаба (Б. Мунгонов); зай забһаргүй дайн аман зох. үргэлжэ дайн (беспрерывная война); зай забһаргүй үдхэн олон, дүтэ дүтэ байһан нэгэ түрэлэй юумэнүүдһээ бүридэнги – ой тухай (очень густой – о лесе); 2. наречи зайгүйгѳѳр, хаагдангяар (плотно, без щели): Нимгэхэн уралнуудынь забһаргүй ниилэшоод, гүнзэгы бодолдо хатаһан түхэлтэй байгаа һэн (Д. Батожабай).