ЗАБҺАРААР

1. дахуул ү. 1) дундуур, хоорондуур (между, сквозь): Хойлогойнь юушьеб унхидаһаар, ташалан уруу харайгаад орошохонь мододой забһараар халта харагдаба (Д.-Д. Дугаров); Буряад ёһоор гарайнгаа хурганай забһараар һарбайжа хүндэ юумэ үгэжэ, абажа болохогүй; шүдэнэйнгѳѳ забһараар шүдѳѳ зуугаад (сквозь зубы): Долгормаа шүдэнэйнгѳѳ забһараар гиинан ёолоод, эжынгээ хүзүү тэбэришэбэ (С. Цырендоржиев); һорьмоһонойнгоо забһараар нюдѳѳ нэгэ жааха нээгээд (сквозь ресницы): Доржо ѳѳдѳѳ хаража хэбтээд, һорьмоһонойнгоо забһараар һайхан сэнхир тэнгэриие шэртэнэ (Ч. Цыдендамбаев); ◊ тэдэнэй забһараарнь хара хилгааһан багтахагүй хахасашагүй – хани нүхэд тухай (≈ не разлей вода); хара сагаанай забһараар бүтэмжэтэйгѳѳр, урагшатайгаар (удачно, благополучно); 2) үеэр, сагта, хоорондо, ямар нэгэ юумэ хэжэ байтараа (во время, в момент): …Сыма Сянжу гэжэ урда сагай хитад поэдэй шүлэг араһаашни хашхаржа байгаад, уншахынгаа забһараар «Аалин ябанаш!» гэжэ харааха юм (Д. Батожабай).