ЗААН I

1. юум. н. 1) хамар дээдэ урал хоёрой ниилэһэн сорго ута хоншоортой, хоёр һоёо шүдэтэй һүн тэжээлтэ дундада Африка ба Энэдхэгтэ байдаг томо амитан (слон): Заан шэнги ехэ бэетэйшье һаа, һайхан хүзүүтэй, холын газарай унаган (Ч. Цыдендамбаев); арсалан заан монг. үһэтэй заан (мамонт); заан эрдэни «Долоон эрдэниин» нэгэнинь (один из предметов, входящих в число так называемых «семи драгоценностей»); ◊ галзуурһан зааниие зайдалха хайх. ямар нэгэ юумэнэй түлѳѳ юушье хэхэдэ бэлэн байха (быть на всё готовым, напр. ради денег): Мүнхэ баабай тэрэнэй хойноhоонь заажа: «Ганса мүнгэнэй хойноhоо галзуурhан зааниие зайдалжа хосорхо хүн» гэhэн юм (Ж. Тумунов); 2) эхир. зээгэн, зантахи (росомаха); заан тахяа ярууна зээгэн, зантахи (росомаха); 3) тамир. гурбадугаар шатын барилдаашадай нэрэ зэргэ (звание борца третьей степени): Заан соло монгол бүхэ барилдаанай наадамда илагдангүйгѳѳр долоо дахи диилэһэн барилдаашада үгтэдэг; 2. элирх. үүргээр хэрэгл. заанай зэргэ, заан мэтэ томо (как слон, величиной со слона): Сагаан ехэ hанаатай / Саргал-Ноён хаан / Заан шарга мориндоо / Аша хүбүүгээ hундалдуулан, / Гэрхэн тээшээ харайба (Гэсэрһээ).