ЗҮНДѲѲ

ѲѲ наречи 1) миин байтараа, ѳѳрѳѳ, юрэ, миил (непроизвольно, само по себе, стихийно, самотёком): Тиихэдэнь ханхинаса дуулаха эрмэлзэл зүндѳѳ ерэжэ, һүүлшынхиеэ дуулаха дуунай үгэ, аялга зохёожо оробо (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) үргэлжэ, бултадаа (сплошь, подряд): Доболиг газар харлажа байнхай, зүгѳѳр тала дайда зүндѳѳ саһаар хушагданхай зандаа (С. Цырендоржиев); 3) олон, элбэг (много): – Тиимэ юм һаань, танайда хадаг табиха худанар зүндѳѳ олдоно ааб даа (Б. Мунгонов).