ЗҮЛХЭ

юум. н. 1) уһанай урадхалай дундахи хуби (середина течения реки); 2) шэлж. юумэнэй дунда хуби (средняя часть чего-л.): Зүлхэ тайга соо юуншье боложо болодог юм (Б. Мунгонов); таряанай зүлхэ хори таряанай газарта ургамалай эгээ һайн ургадаг газар (место в поле, где лучше всего выросли хлеба); 3) мүрэн, ехэ гол (большая река); Зүлхэ мүрэн Лена гэжэ мүрэн (река Лена): Тэрэл морёороо хоюулан тайга руу ябажа, Зүлхэ мүрэнэй эхин багта түрүүшынгээ отог барижа эхилээ һэн (С. Доржиев).