ЗҮХЭЛИ

юум. н. 1) газарта зоогдоһон ута һургаагта үлгэгдэһэн толгой, дүрбэн мүсэ болон һүүлтэйнь үбшэжэ абтаһан үргэлэй амитанай арһан (шкура жертвенного животного, снятая вместе с головой, четырьмя конечностями и хвостом и воздетая на длинный шест): Бугынгаа арһа, тархи тагалсагыень зүб үбшэжэ, зүхэли болгожо, эндэ табиха байгаа (Ц. Номтоев); 2) шэлж. үндэр туранхай хүн, мантадха (высокий и сухощавый человек, дылда).