ЗҮДЭРҮҮХЭН

тэмд. н. 1) эсэһэн, тулиһан (усталый, изнурённый): Шэг шарайнь сухигар сагаан, зүдэрүүхэн юумэ байба (А. Ангархаев); 2) муухайшаг, үзэмжэгүй, бирагүйхэн (грязный, невзрачный, неухоженный): Гэршье гэжэ нэрлэхын аргагүй, юрэл балгаан, отог ха юм даа. Зосоонь хүйтэн даа, утаатай даа, юрэдѳѳл, зүдэрүүхэн һааб даа (Б. Мунгонов); 3) туранхайхан, габииһан (исхудавший, измождённый); 4) хии бараатай, харалган, шэмэрүүн (ненастный, холодный): Сэнхир сагаан саhан шэнги, / Сэбдэг наhам хайлана. / Зүдэрүүхэн сагнай үнгэржэ, / Сэнгэлиг үе ерэнэ (В. Тонтоева).