ЁОЛОО(Н)

(Н) юум. н. бэеын гү, али сэдьхэлэй үбшэнһѳѳ ядаржа байһан хүнэй эзэлүүдгүй гаргадаг абяан, гэншээн (стон, стоны): Залуу баринай үнэн зараса болошоһон энэ үбгэн таряашанай эдэ үгэнүүд хүндүүлхэй зүрхэнэй ёолоон, сээжын үбшэнтэ гуниг болон дуулдана (Ч. Цыдендамбаев); Газар тэнгэри хоёрые илгаруулхын аргагүйгѳѳр оршолонгой орьёлоон, орон дайдын ёолоон шэнгеэр саһата шуурган сан хѳѳргэеэ татан галзуурна (Д.-Д. Дугаров); ёолоон гэншээн (гү, али ёншоон) зай забһаргүй ёололго, ёолохо абяан (стоны, стенания): Энэ харанхы нүхэн яамын оёорһоо юрэл хүндэ ёолоон гэншээн һулаханаар соностоно (Б. Мунгонов); Абиртуу хүнэй ёолоо ёншоо шагнахаһаа хашартай юумэ үгы агша; ○ гэншээн, уйлаан, хашхараан гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.