ЁГХО

ёххо аянг. ү., халаглал, шаналал, сошордол гү, али ядарһан, үбдэһэниие харуулһан удхатай (эх! ой! эхма!): Бодохо һуухадаа, ганса нэгэ нюргаа барин, «ёгхо» гэжэ дуугаржархёо һаа, тэрээнһээ эшэһэн шэнги, шэг шарайнь хубилан алдадаг (А. Шадаев); ахха-ёххо ядарһан, үбдэһэниие тэмдэглэдэг (межд. для выражения усталости, изнеможения): Галай зүүн талада тэбхэрхэн ноорхой шэрдэг дээрэ үмхи түлеэнэй утаа хабшажа, нулсаран болоһон нюдэтэй, буурал толгойтой, һуудал тушаагаа хахаршаһан хүхэ бүд гэргэн дэгэлтэй, бага бүхэтэр болоһон һамган, хүл гар муутай болоһон янзатай, бодохо һууха бүреэ ахха, ёххо гэнэ (Х. Намсараев); ёгхошье гэхэгүй бэлээр, хүнгэнѳѳр, барагтайгаар (легко, без труда): Ёгхошье гэхэгүй бухал үбһэ асалаад, сомоо ѳѳдэ хаяха хатуушуул нютаг бүхэндэ байха.