ЁБОРХО

үйлэ ү. 1) нюдаргадаха, нюдаргаар сохихо, шааха (ударять, бить кулаком): – Мүнѳѳшье болотор энэ эрьюу тархяа ёборхо дурамни хүрэнэ: унашоо хаямбиб, сагһаа урид унашоо, ойлгоно гүш? (К. Цыденов); ◊ үбсүүгээ ёборхо этигүүлхэ, үнэншүүлхэ (≈ бить себя в грудь, уверять кого-л. в чём-л.): Би бригадирби. Биб, биб гэжэ үбсүүгээ ёборжо байгаа бшуу (С. Ангабаев); 2) али нэгэн юумээр нюдаран һагад дайраха, түлхихэ, соо шааха (ткнуть, толкать чем-л. острым, протыкать): Фашистнууд буугаараа ёборон, тэдээниие наадалжа, эгшэн энеэлдэнэ (Б. Шойдоков); тохоногоороо ёборхо тохоногоороо түлхихэ (толкать локтём); багса ёборхо (проткнуть чем-л.; воткнуть что-л.); …Барас нохойдо ами голоо мулта һэжүүлээд, ангалзан үхэжэ хэбтэһэн зургаан боро гүлгэдые һомошо хутагаараа сээжэ руунь гэнэ нэгэ багса ёборбо (Х. Намсараев); 3) шэлж. обогонохо, эрид шангаар, түргѳѳр хүдэлхэ (стучать, биться – о сердце; шевелиться): Гэрэлмаа! Яахабиб! Мэгдэшэбэб! Зүрхэмни сээжэеэ сүмэ сохихо гэһэндэл, түг-түг ёборшобо (Ц.-Д. Хамаев); Тиихэдээ Балжад тухай һанаандааш оруулдаггүй байһыень нэгэтэ Дамбын һамгаяа магтан һагад хэлэхэдэнь, зосооһоонь жүтѳѳрхэл ёбороод, хороо бусалаа һэн (З. Гомбожабай).