ЁҺОТОЙ

1. тэмд. н. 1) үнэн, үнэнтэ, бодото (настоящий, подлинный): Догдомэ түрүүлэгшэ ёһотой шофёртол адляар, дүйтэй дүрэтэйгѳѳр жолоодон, булсуу мүнгэн гааһаяа аманһаа унагаангүй тооной тамхилна (Ц.-Ж. Жимбиев); ёһотой нүхэд үнэн этигэлтэй нүхэд (настоящие друзья): Ёһотой нүхэд, залуугай инаг дуран гээшэ хайшаа байдаг юм гэжэ тиихэдэл хэтын хэтэдэ марташагүйгѳѳр мэдэжэ, хадуужа абаа бэлэйб (Ц.-Д. Хамаев); 2) зохистой, зохихо, болохотой, тааруу (должный, надлежащий): Ёһотой үльгэршэ гээшэ үльгэрые улам бүри уран һайхан болгон мүлижэ, баатар эрын багажа зэбсэг шэнгеэр хурсадхажа ябадаг, – гээд Доржодо үльгэршэ хандана (Ц. Цыдендамбаев); 2. мод. ү. 1) баатай, уялгатай (должно, надо, следует): Тушаал эзэлхээ хүсэһэн хүн, ѳѳрынгѳѳ сэхэ сэбэр, үнэн шударгы ябадалаараа жэшээ харуулха ёһотой (Ц. Шагжин); Ёhотой гэжэ байдаг гү… (Э. Зандраев); 2) магад, боложо магад (может, должно быть): Намда һү үгэхэһѳѳ байха ѳѳрѳѳшье үдэр бүри һүтэй сай уудаггүй байгаа ёһотой (Ц. Шагжин).