ПООРОМГҮЙ

наречи, шангадх. уйгаргүй, айхабтар, угаа, тон (очень, чрезвычайно): Балданиие арбан түхэригэй яла, донгодолгошье айлгаагүй, нүхэдэйнь нюур сахингүй шүүмжэлһэниинь, үһэн хүрэтэрѳѳ улайтарынь хэлэжэ абаһаниинь хорынь бусалгаа, пооромгүй торомынь хүндѳѳ ха юм (Ц.-Д. Хамаев); пооромгүй һайн ехэ һайн, тон һайн (очень хорошо): Һайниинь гэхэдэ модон, түмэр барилга, үбһэ сабшаха, таряан, газарай ажал дэлгэрхэдээ пооромгүй һайн ааб даа (Б. Цыбиков); пооромгүй ухаатай айхабтар, уйгаргүй сэсэн (очень умный): Шинии эсэгэ ород хэлэ һайса мэдэдэг, эрдэмтэй, гоё һайхан хоолойтой, хүндэ юумэ заажа үгэдэг, шадалтай, пооромгүй ухаатай хүн һэн (Д. Базарова).