ПЭГДИГЭР

, пэгдэгэр тэмд. н. 1) пагдагар, пэдьхэгэр, тарган, маряатай (толстый, сбитый, тучный): Тэрэнэй хойно ябаһан нэгэ пэгдэгэр тарган һамган хүбүүн руу һѳѳл һэжэглэнгеэр хараадхиба (С. Цырендоржиев); 2) набтар, хажуу тээшээ һарбагар (низкий, развесистый, раскидистый): Хэтэ хододоо иимэ пэгдэгэр, арзагар мүшэртэй, дээшээ ургадаггүй, Харин хажуу тээшээ бүдүүрдэг байһан шэнги (Ж. Балданжабон).