ПАНХАРУУ(Д)ТАХА

(д)таха үйлэ ү., ород 1) ямар нэгэн олзын хэрэг эрхилдэг эмхи зургаанай ёһото түлбэриеэ түлэжэ шадахаа болихо, үгырхэ, һарниха (обанкротиться): Тэдэниие тойрожо байһан ламанарай байранууд, панхаруудтаһан баян хүнэй бууса шэнги, орбо-сорбо урьяжа, дарамта болон нарбайжа харагдана (Ц. Дон); 2) шэлж. урагшагүйдэхэ, уршагта орохо, ямар нэгэн урагшагүй юумэнтэй тохёолдохо (потерпеть полную неудачу, провалиться, сорваться): Базар бии шадалаараа энеэжэ, – шүдхэрые, бузараар панхаруутабаб, – гэнэ (Ж. Тумунов).