ПАД

1. пад гэхэ үйлэ ү. пяд гэхэ, тас гэхэ, тас гэтэр сохихо (хлопнуть, издать сильный, глухой звук): Тиигэжэ Шойнзуурта хэлэжэ байтарни, пад байса тэрэмни нюур уруумни альгадажархёо (С. Ангабаев); пад-пад гэхэ альга ташахада гү, али ямар нэгэн хабтагар юумэнэй унахада абяанай гараха (хлопать); 2. шангадх. част. хаб, шэб, тон, айхабтар, ушаргүй (совершенно, совсем): Нюдэ хадхама пад харанхы һүни нэгэ жэгдэ борооной шааян, хаа-яахан хонидой мааралдаха дуулдажа, уй гашуудал түрүүлжэ, дэлхэй хуу хооһон юумэндэл үзэгдѳѳдхинэ (Ц.-Д. Хамаев); пад хара хаб хара, лад хара, лаг хара (совершенно чёрный, чёрный-пречёрный): Баһа томо хара юумэ, пад хара утаа гэзэгэтүүлэн, газар дорьбосо нэерхэй түерхэй буужа, айхабтар шангаар уухилжа, шэхэ дүлииртэр хашхараад, хажуугаарни гарахадань, шүүд унашан алдааб гэжэ хэлээ һэн (Х. Намсараев).